Λόνγκι, Πιέτρο

(Pietro Falca detto Longhi, Βενετία 1702 – 1785). Ιταλός ζωγράφος. Ακολουθώντας το παράδειγμα του Αντόνιο Μπαλέστρα, επιδόθηκε σε έργα μεγάλων διαστάσεων, όπως τα εικονοστάσια για την ενοριακή εκκλησία του Σαν Πελεγκρίνο (Μπέργκαμο) και του Σαν Μπιάτζιο (Βερόνα) και άλλα θρησκευτικά έργα στη Βενετία, και το 1734 τοιχογράφησε την κεντρική κλίμακα του μεγάρου Σαγκρέντο με την Πτώση των γιγάντων. Η τάση του όμως προς τις σκηνογραφικές εντυπώσεις δεν τον άφησε να φτάσει σε αξιόλογα αποτελέσματα και, ακολουθώντας την υπόδειξη του δασκάλου του, πήγε στην Μπολόνια και μαθήτευσε στη σχολή του Τζουζέπε Μαρία Κρέσπι. Από τότε ο Λ. άρχισε να ζωγραφίζει πίνακες μικρού μεγέθους με σύγχρονες σκηνές και πρόσωπα, που διακρίνονται για τη δροσιά και τη δηκτικότητά τους, και χωρίς να έχουν διάθεση ηθικολογίας, διατυπώνονται με χαριτωμένη ειρωνεία, αντίστοιχη προς τις κωμωδίες του Γκολντόνι. Στα έργα αυτά η διδασκαλία του Κρέσπι διαφαίνεται στην ελευθερία και στη φυσικότητα των σκηνών και στους έντονους φωτισμούς, που απαλύνονται από τη διαύγεια των ανοιχτών χρυσαφένιων χρωμάτων. Από τα πολυάριθμα έργα του Λ., μερικά από τα οποία δεν είναι βέβαιο ότι του ανήκουν, τα πιο γνωστά τιτλοφορούνται: Η συναυλία, Εξαγωγή δοντιού, Η μάντισσα, Η σοκολάτα, Το μάθημα του πιάνου, Το παντοπωλείο, Ο ρινόκερος και η σειρά των Επτά μυστηρίων κατά το ανάλογο θέμα του Κρέσπι. Ο γιος του, Αλεσάντρο (Alessandro Falca detto Longhi, Βενετία 1733 – 1813), ήταν επίσης ζωγράφος και χαράκτης. Διαμορφώθηκε πρώτα κοντά στον πατέρα του, Πιέτρο, και ύστερα στη σχολή του προσωπογράφου Τζουζέπε Νογκάρι. Πολλά έργα του –κυρίως προσωπογραφίες– υπάρχουν στη Βενετία. «Ο γάμος», πίνακας της σειράς των «Επτά Μυστηρίων» του Ιταλού ζωγράφου Πιέτρο Λόνγκι (Πινακοθήκη Κ. Σταμπάλια, Βενετία). «Η πρωινή τουαλέτα μιας Βενετσιάνας κυρίας», έργο του Ιταλού ζωγράφου Πιέτρο Λόνγκι, με λεπτούς τόνους και πλούσιους χρωματισμούς (Πινακοθήκη Ακαδημίας, Βενετία).